Het Openingsfeest

'Jij vieze gay-cat!' riep ze hem achterna, maar stopte toen ze een kogel vlak voor haar omhoog suisde. 'What the hel!?' riep ze kwaad en keek naar beneden, om te kunnen zien van wie die kogel was. 'Oboro? waar ben je mee bezig!' riep ze naar Oboro toe, waar de kogel duidelijk van afkomstig was.
'Kagami! Kom, ik moet je iets heeeeeel belangrijks vragen!' -'Ik ben bezig!' - 'Maar het MOET nu!' -'God damit!' riep ze en vloog naar beneden, waar ze vlak voor Oboro stil hing. 'Wat moet je!' - 'Je was toch aan het werk? Waarom ben je dan aan het flirten met een demon? Ik dacht dat je een hekel aan ze had,' zei hij en grijnsde met een glazige blik in de ogen. Hij was dus duidelijk nogal aangeschoten. Dat niet alleen, hij stonk naar bier en breezer.
'Was DAT je belangrijke vraag?' vroeg ze geïrriteerd. 'Uh... ja?' Toen ze dat antwoord kreeg te horen, balde ze geïrriteerd haar beide vuisten en liet ze haar haren voor haar ogen vallen. Tot 10 tellen Kagami, rustig blijven en tot 10 tellen... 1... 2...

Droogjes kwam Akira er bij staan en duwde met zijn wijsvinger Obore weg bij Kagami terwijl hij een arm om haar nek heen legde. 'afblijven, van mij....' Zijn blik bleef voor een aantal seconden hangen maar veranderde toen in een glimlach. Hij drukte een kus tegen Kagami haar wang, boog vluchtig en vloog toen op om daarna te verdwijnen achter een gebouw met die zelfde speelse lach als altijd.

Dat was het, dat was de druppel. Of hij nu om genade ging smeken of niet, ze ging hem niet meer sparen. Hij leek met de minuut wel erger te worden! Ze wilde achter hem aan rennen, maar verstijfde bij het horen van de woorden van Oboro, die nogal luidkeels begon te schreeuwen.
'KAGAMI! HIJ HEEFT JE EERSTE KUS VAN JE WEGGENOMEN! IK WIST HET WEL JE BENT VERLIEFD!' Met een ruk draaide Kagami zich om, greep Oboro bij de keel en schudde hem kwaad heen en weer. 'BAKA BAKA BAKA BAKA BAKA BAKA!' riep ze hem kwaad toe, terwijl ze zijn keel steeds meer dicht kneep.
Snakkend naar zuurstof probeerde hij te zeggen dat het hem speet, wat nogal moeilijk ging aangezien Kagami er doorheen schreeuwde.

Zacht lande hij voet voor voet op de grond. Zijn vleugels verdwenen in zijn schaduw terwijl hij stapte richting het woud. De bomen waren onheilspellent hoog en duisternis omringde werkelijk alles. Een ander wezen zou eenmaal hier binnengewandelt stekeblind tegen iedere boom aanknallen. Even wierp Akira zijn blik nog achterom naar de stad. Om eerlijk te zijn had hij geen zin om Allesandro te gaan halen maar hij kon moeilijk zijn belofte niet nakomen. Voor de zekerheid keek hij om zich heen om te zien of Kagami nog ergens in de beurt was.

Na enkele minuten Oboro zo duidelijk gemaakt te hebben dat hij zijn mond moest houden, liet ze hem los en rende ze verder, zo snel mogelijk achter Akira aan. Zijn geur was niet te missen, dus hoefde ze niet veel moeite te doen. Eenmaal in het woud, was ze wat voorzichtiger. Ze was hier wel eens in de avond geweest dat was niet bepaald veilig.
'Akira... kom hier dan scheur ik je lippen van je kop zodat je nooit meer kan zoenen,' zei ze met een zoet en lief stemmetje.

Sumiko liep samen met Lee mee. Er stond een bijna onzichtbare geniepige grijns op haar gezich. Sumiko had haar plan al helemaal bedacht in haar hoofd en kon niet wachten op het resultaat.
Sumiko lachte in haar gedachte. Lee voelde zich nu vast helemaal het einde.
Om het nog wat erger te maken sloeg Sumiko haar arm om zijn middel en drukte zich nog meer tegen zijn zij, terwijl ze hem leidde naar een sushi kraampje. 'Ik hem honger', zei ze terwijl ze achter de menigte ging staan die in de rij stonden voor het sushi kraampje.

Lee grinnikte even, en dacht echt dat ze volledig voor hem gevallen was en dat de jackpot binnen was. Hij grijnsde nog steeds en liep met haar mee. Hij trok even zijn wenkbrauw op en keek naar de rij aan het sushi kraampje, die best lang was. Ze zouden hier nog lang moeten aanschuiven..
Hij grinnikte even kort en geniepig en haalde zijn arm van haar schouder af en keek haar charmant aan. 'Eén momentje, schoonheid..' Hij zette enkele stappen naar de rij toe, en haalde uit zijn zakken zijn kleine, maar gevaarlijke boksijzers. Terwijl hij met een vreemde grijns naar de rij keek, schoof hij ze over zijn knokkels. Dreigend balde hij zijn vuisten en liep met grote passen langs de rij door, tot helemaal van voor aan het kraampje.
Er was net een man bezig met zijn bestelling, toen Lee aankwam. Ruw duwde hij hem aan de kant en leunde voor de verkoper op de toonbank en keek hem dreigend aan. 'Volgens mij ben ik aan de be..' Plots kreeg hij een duw van de man die zonet zijn bestelling maakte. 'Hey gozer!' riep hij kwaad, 'Ik was bezig, ja?' Lee grijnsde even naar de man, en kraakte even zijn knokkels. Met één uithaal van zijn vuist ramde hij het gezicht van de man, die stijl achterover viel van de klap. Lee grinnikte even toen hij zag hoe de man helemaal van de kaart op de grond bleef liggen en keek toen achter zich, naar de rij. De mensen vooraan deinsde geschrokken achteruit en Lee knikte voldaan. Hij keek terug naar de verkoper met een valse grijns. 'Dus zoals ik al zei, volgens mij ben ik aan de beurt.' De verkoper knikte met grote ogen, en Lee keek achter zich voorbij de rij. 'Sumiko, schat, zeg maar wat je hebben wil!' riep hij haar toe, terwijl hij teken deed dat ze moest komen.

Allesandro sprong vlot uit de boom vlak voor Kagami en keek haar eens keurend aan. 'een demonjager...' EEn zucht ontglipte zijn lippen waarna hij meteen een paar lokken haar kort bij haar hoofd vast pakte. 'waarom kom je hier? Moet jij je dierbare stad niet gaan beschermen tegen ons soort?' Kil en zonder enige emotie keek hij haar aan. Het was overduidelijk dat hij niks van demonjager moest hebben.

Kagami beet hard op haar tanden, maar bleef verder zo staan en gaf geen kik. Met een emotieloze blik keek ze hem aan, terwijl haar hand langzaam naar haar Eagel gleed. Deze avond zat gewoon echt niks mee en het leek wel alsof de hele wereld haar tegen wilde werken.
'Ach, je overschat me. Ik ben niet zo een bewaker van level 6,' zei ze waarna ze haar Eagel tegen zijn voorhoofd aan zette, met nog altijd dezelfde blik op haar gezicht.
'Maar dat ik niet van level extreem hoog ben, betekend natuurlijk niet dat ik niet gevaarlijk ben,' zei ze en glimlachte veel te lief.

Allesandro wilde uit halen met zijn andere hand van pure woede toen ze haar aegel trok maar keek vrolijker op toen Akira plots naast hun stond. 'oi, Allesandro, laat los' - 'is ze van jou?' - 'jep' - 'oooow' Met een vriendelijke glimlach liet hij los en knielde neer terwijl hij vlotjes haar hand pakte. 'sorry voor mijn bruut gedrag. Ik wist niet dat je bevriend was met Akira' Van agressief was hij opeens naar charmant verandert. Beleefd kuste hij haar hand en stelde zich weer recht om zich naar Akira te richten. 'we moeten toch niet op haar passen?' zijn charmantheid smolt weg en maakte plaats voor grove opmerkingen.

Snel trok Kagami haar hand weg en trok een vies gezicht naar hen beide. Maar haar Eagel liet ze niet zakken. Sterker nog, nu pakte ze de tweede erbij. De ene richtte ze op Akira en de andere op Allesandro.
'Is ze van jou?' herhaalde ze met een kwade ondertoon en keek hen beide vijandig aan. 'Word ik nu als huisdier gezien of zo? Moet ik nu ook gaan blaffen?' siste ze kwaad en begon daad werkelijk te grommen als een wolf. Haar tanden begonnen wat te groeien en haar ogen begonnen wat licht te geven.

Allebij keken ze tegelijkertijd op maar leken niet geinteresseert. Als ze iets zou uithalen hier dan zouden de andere demon haar levend komen villen. Akira en nu ook Allesandro boden bescherming zonder dat ze het zelf besefte. 'gaat ze...' - 'nee, ... mij niet... jou.. misschien' - 'hoe oud is ze?' - 'even oud als ik...' - 'was zei die kleine same me die andere vanop die foto's?' - jep' Allebij begonnen ze te glimlachen en Alessandro gennikte toen hij nog eens een blik op Kagami wierp. 'geinig, maar gaat ons plan nog door?' - 'tuurlijk, de sfeer is daar veel te gezellig, moet iets aan gedaan worden' Akira strekte zich uit en kraakte zijn knokkels.

Kagami keek geïrriteerd naar de twee, die opeens druk bezig waren met iets dat wat weg had van een theekransje. Kwaad schoot ze Allesandro in zijn schouder en kuchte even. 'Nee, ik ga niet op jouw schieten Akira, je heb gelijk. Voor jou weet ik nog iets leukers,' zei ze en grijnsde vals, waarna ze een wolven huil uit haar mond liet komen.
Nog geen 2 seconden later hoorde je antwoord terug en kon je ogen in het duister zien glimmen, die steeds dichterbij kwamen. Gegrom werd steeds beter hoorbaar, naar mate de tijd verstreek.
Kagami wist dat Akira bang was voor die beesten. Vroeger al en hoe groot was de kans dat dat veranderd was?

Met een sprongetje keek hij richting het wolvengegrom en kreeg spontaan al kouwe rillingen over zich heen. Dit kon je niet menen. Waar kwamen die beesten opeens vandaan? In zo'n korte tijd. Wolven, waarom wolven? Waarom bestonden die akelige dingen toch. Ze hadden geen enkel nut in zijn ogen. Even legde hij zijn hand op Allesandro zijn niet gewonde schouder en grijnsde breed. Zo probeerde hij niet bang over te komen maar iedereen aanwezig wist maar al te goed dat hij doodsbang was. 'ik ga maar al vast voorop, je kent je weg wel hé..' Toen hij merkte hoe dicht die beesten wel niet kwamen rende hij een paar meter bij hen weg en sprong toen een boom in om daar in de duisternis te verdwijnen. Allesandro trok een pijnlijk gezicht maar wist toen een vriendelijk glimlachje op zijn gezicht te toveren. 'tss, das niet aardig... zeg eens, waaraan had ik dat verdient?' Zijn glimlach verdween opeens en veranderde in een kille vijandige blik. 'of ben je uit op een gevecht zonder reden?'

Kagami glimlachte vriendelijk terug en aaide één van de wolven die bij haar kwam staan over zijn kop. 'Het gaat me meer om het geld. Veel verdien ik niet, dus dan moet je wel iets verzinnen. En jij stond even in mijn weg. Maar jij bent mijn doelwit niet, dus ga ik maar eens verder, djane,' en ze rende achter Akira aan.
Als hij dacht dat ze het zo makkelijk zou gaan opgeven, kon hij het wel vergeten. Maar toch, spookte die woorden rond in haar hoofd. 'de sfeer is daar veel te gezellig, moet iets aan gedaan worden'. Wat kon dat betekenen?

Allesandro had een doek rond zijn schouder gebonden en had Kagami ondertussen al weer vliegend ingehaalt. Bij het paseren raakte hij (expres) met zijn Shuko haar bovenarm. Hij keek even achterom en glimlachte schijnheilig en vloog toen door. Akira stond in de verte te wachten aan het eerste gebouw van de stad en hij spreide alvast zijn vleugels bij het zien dat Allesandro al aan kwam. Hij rees zijn hand en vloog op. Om zijn arm verschenen allemaal ijspegels waarmee hij bij het paseren mensen hun vlees openscheurde. Het ijs was bot dus dat maakte alles pijnlijker en voor Akira nog zoveel vermakelijker. Mensen begonnen te gillen en gaos werd heviger toen Allesandro zich er bij kwam voegen volop vuurbollen naar iedereens hoofd aan het schieten.

Sumiko keek even verbaast naar Lee, die naar voeren liep en zo maar de man neer sloeg. Er kwam een kleine valse grijns op haar gezicht toen ze zag hoe iedereen angstig achteruit deinsde.
Met een grijnsje liep ze naar Lee toe. Hoe iemand zo diep kon zinken alleen voor een meisje, dacht ze vals bij zich zelf. Precies wat ze wilde. Precies hoe het moest gaan.
Sumiko keek even naar de man achter de bar en zette een veel te lieve glimlach op en bestelde de Caleforniarol en de krabsushi. 'En wat wil jij?', vroeg Sumiko met een veel te lieve stem.
Ze vroeg zich af wat ze Lee allemaal voor haar kon laten doen, hoe ver hij zou gaan om haar het bed in te krijgen.

Lee keek grijnzend hoe Kagami naar hem toe kwam, en sloeg zijn arm om haar heen toen ze naast hem kwam staan. Hij keek even dreigend naar de man achter de bar, en grijnsde toen hij beleefd Sumiko's bestelling opnam.
Snel likte hij even over zijn lippen en keek haar met een twinkel in zijn ogen aan, toen hij haar vraag hoorde. Hij leunde naar haar toe en drukte verlekkerd een kus in haar hals. 'Het enige wat ik wil is jou..' fluisterde hij zwoel, en keek haar grijnzend en hebberig aan. Toen richtte hij zich terug naar de man en knikte. Hij grabbelde wat geld uit zijn broekzak en legde het op de toonbank. 'Zo is het goed.' zei hij kort en koel. Het geld dat hij gaf was maar de helft van de werkelijke prijs, maar de man haalde het niet in zijn hoofd te protesteren. Snel nam hij het geld aan, en legde Sumiko's sushi op de toonbank. Lee keek hem goedkeurend aan, en grijnsde, waarna hij terug naar Sumiko keek. Ze zou nu wel onder de indruk zijn van hem. Daar was hij heilig van overtuigd.

Kagami keek even naar haar arm en vloekte binnensmonds. 'Godver, ik had nog zo gehoopt een dag niet naar het ziekenhuis te hoeven,' zei ze zacht in zichzelf en rende snel weer verder. Bij het horen van gegil en gekrijs, stopte ze even en keek naar de mensen, die als idioten weg wilde rennen voor iets of iemand.
'Waar zijn die luie bewakers als je ze nodig hebt...' zei ze zacht, waarna ze haar vleugels uit klapte en richting het echte grote feest toe rende. Ze had een idee om ervoor te zorgen dat ze vanzelf wel kwamen.
Snel vloog ze over de mensen heen en lande op het podium, waar een band stopte met muziek maken bij de verschijning van Kagami. 'Ga even aan de kant, ik moet even een paar levens redden,' zei ze droogjes tegen de zanger, die ze gewoon aan de kant duwde aangezien hij niet snel genoeg naar haar zin aan de kant ging.
'Goed, ik weet niet of jullie het weten, maar verder zijn een paar gestoorde demonen bezig met de helft van de mensen uit te moorden. Misschien is het een idee daar even te gaan kijken?'
Mensen keken elkaar geschrokken aan en bewakers rende vanuit alle hoeken en gaten richting de bron van chaos, waar ze de aanstichters snel konden vinden en binnen een paar seconden hadden omsingeld.

Akira stond net braafjes neer op de grond met zijn arm vol ijs recht door het lichaam van een vampier geboort. naast hem vloog Allesandro ongeveer 15 cm boven de grond met 2 mensen in zijn handen maar dan 1 zonder hoofd en de andere helemaal onder de brandwonden en jammerend. Ze keken verveelt naar de bewakers en waren duidelijk niet blij dat hun pret nu al gedaan was. 'ne, dit was een feestje toch... wij mogen toch ook wat lol hebben?' het was een droge opmerking van Akira maar zijn vraag meende hij ookal kwam het niet seriuus over. Maar als er een antwoord kwam. Het zou toch niet het antwoord zijn dat hij wilde. Dat was het nooit.

Zoals Akira al verwacht had, kreeg hij geen antwoord. Ze richtte allemaal hun wapens op de twee demonen, klaar om te vuren en hier een einde aan te maken, maar één van de wapens van de mannen werd naar beneden geduwd door de hand van Kagami, die er bij was gaan staan.
'Oi, ik wil jullie natuurlijk niet van jullie werk af houden en zo, maar mag ik die dude met die mislukte gay katten oren? Het gaat om een missie als demonen jager,' zei ze droogjes en keek even vluchtig vanuit haar ooghoeken naar Akira.
De mannen keken elkaar één voor één aan en knikte daarna alleen maar, waarna ze Akira ruw vast grepen bij de schouder en naar Kagami toe duwde. Toen Akira bij Kagami stond, drukte ze haar Eagel tegen zijn achterhoofd en keek ze hem nogal doods aan. 'Move, kom op, ik heb nog wel iets beters te doen dan alleen maar de avond met jou besteden.'

Sumiko voelde zijn arm weer om haar nek liggen en zonder erop te reageren pakte ze de sushi. Ze keek fel naar de man achter het kraampje waarna ze de lippen van Lee in haar nek voelde.
Sumiko deed net alsof ze het lekker vond en liet haar hoofd een stukje opzij hangen. Onopmerkelijk likte ze een van haar hoektanden af. Toen Lee het geld aan de man gaf, liep Sumiko al rustig weg richting een houten picknicktafel en ging zitten.
Ze gaf totaal niets om Lee's actie, maar wist dat ze net moest doen alsof ze dat wel vond.
Sumiko zette een verlekkerde grijns op haar gezicht en wachtte tot dat hij bij haar kwam zitten.

Droogjes bleef Akira staan maar keek toen grijnsent naar Allesandro. 'laterz...' De vampier in zijn armen liet hij vallen om er vervolgens alsof er niks aan de hand was over te stappen. Braaf mee wandelent met Kagami. 'he, Akira, je laat me toch niet zomaar achter?' Hij wierp zijn blik naar achter stak zijn tong uit en trok met zijn wijsvinger aan zijn ene ooglid. Allesandro grijnsde en wert toen aan zijn lod overgelaten bij de wachters. 'pfff, kunnen we niet iets onderhandelen ofzo?' Allesandro zijn stem klonk kalm maar speels.

Kagami gaf Akira een duw, omdat hij niet snel genoeg liep naar haar zin. 'Beetje doorlopen,' snauwde ze, waarna ze hem nog een flinke duw in zijn rug gaf, maar nog altijd haar Eagel tegen zijn achterhoofd aan gedrukt hield.
Toen ze de hoek om waren, liet ze een diepe zucht uit haar mond ontsnappen en liet ze haar greep wat verslappen. 'Wat heeft Kyoko OOIT in jouw gezien is mij nu nog een raadsel,' zei ze hoofdschuddend met een vermoeide ondertoon.

Droog draaide hij zich om naar Kagami en keek haar duidelijk niet begrijpend aan. 'hé?' ... Wat heeft Kyoko OOIT in jouw gezien is mij nu nog een raadsel, wel dat was zeker een raadsel voor Akira want hij begreep een woord van wat Kagami nu net tegen hem zei.