Het basketbalveld

Kagami schoot in de lach bij het horen van Akira zijn vraag en lande terwijl ze hard lachte. 'Oboro? BWHAHAHAHA! Akira, je bent nu echt officieel je verstand verloren! BWAHAHA!' riep ze uit en sloeg haar armen om haar eigen middel heen, omdat ze buikpijn kreeg van het lachen.
Oboro keek met een lichtelijk teleurgestelde blik naar Kagami die in lachen uitbarstte. Op Akira gaf hij geen antwoord. Hij was die mislukte straatkat meer dan zat en gunde hem geen eens meer een blik waardig.
Zuchtend stelde hij zich recht en liep hij zonder nog maar iets te zeggen weg van het veld.

Akira grijnsde vals. Kagami was een dwaas. Ze had geen enkel idee van wat ze nu had vericht bij die gozer en het was gewoon t evermakelijk om aan te zien. 'hmm, HEY! OBORO!' Hij wachte tot wanneer hij stil stond en keek toen weer naar Kagami. 'geef hem een zoen... niet zomaar een zoen, een zoen op de mond...' Daar vervloog nummer al van de dingen die ze mocht weigeren en hierdoor zou de druppel bij Oboro vallen en zou zijn hart helemaal in breken. Het was overduidelijk dat Oboro nu al helemaal kapot was van haar reactie.

Kagami trok haar wenkbrauw op en klikte haar riem met wapens weer om haar middel vast. Bijna wilde ze iets zeggen als "doe het zelf", maar het schoot haar toen te binnen dat ze een belofte gemaakt had. Ze gromde even binnensmonds, maar haalde toen uiteindelijk haar schouders op en liep naar Oboro toe.
Dit was niet zo een hele erge klus, toch? Oboro kende ze al een tijdje en was nog niet zo verrot om te moeten kussen. En ze moest zuinig zijn met de dingen die ze wel en niet mocht weigeren.
Eenmaal vlak voor Oboro draaide ze met haar ogen en zuchtte ze geïrriteerd. 'Sorry, ik doe dit niet om vrije wil en krijg alsjeblieft geen verkeerde ideeën,' zei ze waarna ze haar lippen zacht op de zijne drukte, voor ongeveer 3 tot 5 seconde lang. Daarna draaide ze zich weer terug naar Akira en keek hem geërgerd aan. 'Anders nog iets, uwe majesteit?'

Verveelt zat hij met zijn nagel een stukje vlees dat tussen zijn tanden zat uit te prutsen. 'hmmmm, jep, vermoord hem. Aangezien ik dat daarnet niet mocht doen' Opeens merkte hij dat zijn staart vuil was met Kagami's bloed. Het was niet veel paar het plakte vervelent.

Kagami vloog zowat uit bij het horen van die woorden. 'WAT!? Ben je gek in je hoofd of zo!? waar zie je me voor aan?' riep ze kwaad en gooide haar armen van woede in de lucht.
Wat was er mis met hem? Ze had toch niet net zijn leven gered, om er dan vervolgens zelf weer een einde aan te maken? Dat sloeg nergens op!
Terwijl ze die woorden uitsprak, drong het nog niet goed tot haar door dat ze het eerste wat ze mocht weigeren al vergooid had.
Oboro hoorde de woorden niet eens. Hij stond maar een beetje versteend van verbazing voor zich uit te staren, alsof hij in een andere wereld was.

Akira toonde drie vingers en liet er één traag naar beneden zakken. Hij stak treiterend als een klein zijn tong uit en glimlachte breed. Met een sprong kwam hij van het dak af en liet zijn vleugels weer opgaan in de schaduwen om zich heen. Hij keek even naar de anderen van Kagami's bende en glimlachte schijnheilig. Daarna liep hij naar Kagami toen, legde zijn arm om haar nek heen en bedacht zich wat ze nog kon gaan doen. 'ne, toon me eens waar je nu woont, wittekop'

Irritatie prikkelde nu al weer op. Vooral toen hij zo dichtbij haar stond, alweer... Maar toen hij vroeg of ze hem haar huis wilde laten zien, kwam er een speelse grijns op haar gezicht te staan. 'Sure? Maar, jij bent toch bang voor honden en wolfjes? Weet je dan zeker dat je wilt komen? Ik denk namelijk dat Kago je op zal vreten,' zei ze en keek hem uitdagend aan.
Wat hij kon, kon zij toch ook? Ze zou hem wel terug pesten, zoals vroeger, maar dan nog even ietsjes erger.

'jij steekt die hond gewoon in het asiel, of nee nog beter, je schiet z'n kop eraf' Hij grijnsde al bij de gedachte dat die wolf van haar zou sterven. Nuteloze wezens als die hond? wat was hun reden van bestaan eigenlijk. Als Akira zou kiezen gooie hij ze allemaal in een put, zou dan olie over hun mooie kopjes gieten en dan alles in de fik steken. Ha, wat zouden ze zitten janken.

Kagami keek Akira even emotieloos aan, trok zich los uit zijn greep en liep toen richting haar huis. Vurig hoopte ze dat Kago gewoon even weg was, op straat zoals hij wel vaker was. Of in het woud? Alles behalve thuis zou even beter zijn.
'Goed, kom je nu nog? Of moeten we tot morgen wachten?' riep ze geïrriteerd over haar schouder heen richting Akira. Richting de jongens stak ze nog even haar hand op, maar keek ze daarna ook niet meer aan.
Die waren weer bezig met hun eigen dingen of waren nog altijd met stomheid geslagen.

Akira greinsde even tevreden en gleed met zijn hand door zijn haar. Hij wierp nog even een blik naar Kagami's vrienden en liep toen braafjes achter Kagami aan.


(maak jij ff nieuw topic aan?)