Het basketbalveld

Een gloednieuw basketbal veld. Aangezien het oude door demons volledig is verwoest. Vaak hangen er hier bendes rond maar zodra die hier weg zijn komen de kinderen uit de stad hier gewoon basketballen. (ik hou het gwn lkkr simpel :3)

Kagami slofte met de standaard glimlach van altijd het veld op en keek even om zich heen. Ze waren niet de enige. Een bende... haar bende. Bij het zien van de bekende gezichten begon ze te zwaaien en rende ze er naartoe. 'Yo dudes, how is life,' zei ze droogjes en pakte de basketbal gewoon uit de handen van Oboro.
Hij keek haar verbaasd aan, toen ze opeens uit het niets verschenen leek te zijn. 'Wat doe jij hier? En nog belangrijker, wat doet hij hier?' vroeg hij nogal vuil en wierp een vijandige blik richting Akira, die achter Kagami aan kwam lopen.

Akira keek droogjes naar Oboro en kwam nonchalant naast kagami staan. Hij legde zijn arm om haar nek en keek vijnadig terug naar hem. 'dit is van mij en ik kwam dat even duidelijk maken, laters...' Hij wreef met zijn hand Kagami haar haar even door de war en liep toen gewoon het basketbalveld af. Die mensen keken hem aan alsof hij 1 of andere nieuwe prooi was die ze zo snel mogelijk uit elkander wilde scheuren en dat beviel hem gewoon niet. Kagami mocht met ze spelen als ze wilde maar hij zou niet blijven staan toekijken. Hun geuren roken allemaal veel te puur... nee, de meeste stonken naar drank maar hun persoonlijkheid rook puur. Het voelde gewoon misselijk makend.

Kagami keek met opgetrokken wenkbrauw Akira na en haalde haar schouders op. 'Nou ja, dan ma,' ze kon haar zin niet eens afmaken of ze werd in de rede gevallen door Oboro, die kwaad achter Akira aan stapte. Woest greep hij hem vast bij zijn schouder en draaide hij hem om, naar zich toe.
'Van jou? Ik dacht het niet,' siste hij kwaad. Je kon aan de houding van zijn lichaam duidelijk zien dat hij zich er nogal kwaad om maakte.
'Gin... wat is hier aan de hand en wie is die mislukte neko?' - 'Homo neko,' voegde Kagami er aan toe en haalde haar schouders op. 'Ik heb geen idee. Die demon moet ik eigenlijk neer knallen, maar omdat ik vandaag een vrije dag heb, doe ik dat niet. En hij is toevallig een ouwe jeugdvriend,' zei ze terwijl Oboro zich steeds kwader begon te maken.

Akira keek met een vuile grijns naar Oboro. Die gast was jaloers! mooi, dan kon hij hem een beetje pesten. 'dus was ze al van mij voor jij haar kende, uk' Hij liet zijn vinger afschieten tegen Oboro's neus waardoor die nu knal rood uitzich en negeerde het feit dat ze hem mislukte en homo neko hadden genoemd. Dat mensen hem een katachtig vonden was maar normaal dus ging hij er nooit op in.

Oboro legde zijn hand voor zijn neus. 'Dat was vroeger, dit is nu. Ik heb wel een idee om te bepalen van wie ze nu is. Wat dacht je van een gevecht? Ze heeft recht op de sterkste, ja toch?' zei hij en grijnsde vuil. Hij kon dit niet afwijzen, want dan zou hij Kagami meteen afstaan.
Kagami keek de twee ongelovig aan en kreeg moeite om haar mond niet open te laten vallen van verbazing. Waren die twee nu serieus bezig, of was het gewoon een slechte en domme grap? Vurig hoopte ze dat het inderdaad een grap was, maar aan de blikken van Oboro te zien, was hij bloedserieus.
'Oi oi oi! Waar zijn jullie in godsnaam mee bezig? Jullie praten over me alsof ik een voorwerp ben,' zei ze geïrriteerd en zette haar handen in haar zij.

Akira glimlachte opgelaten. 'ha! je wilt een gevecht? ok, maar ga niet huilen als je verliest, ok?' Deze gozer zou spijt krijgen maar vooral pijn. Een gevecht aangaan met een demon betekende met andere woorden een sadistisch spel starten. Hij zou Oboro laten lijden tot waneer hij smeekte voor zijn leven. Ha! dit zou lachwekend worden.

Alsof het niet duidelijk voor ze was wat ze allemaal aan het zeggen was! Ze kwam het tenminste voor Kagami over, aangezien ze geen van beide op haar reageerde. Ze irriteerde zich er vreselijk aan en sloeg kwaad en mokkend haar armen over elkaar.
'Mooi, kom maar op,' zei hij en kraakte ze botten in zijn nek even. 'Gin, doe maar een stapje achteruit, ik wil niet dat je gewond raakt,' zei hij en duwde haar gewoon een eind naar achteren.
Kagami keek even verbaasd voor zich. 'You gotta be kidding...' zei ze en liet zichzelf op de grond neer zakken. De 3 andere jongens, Hakoro, Jack en Marco gingen bij Kagami staan. Hakoro kuchte even en gaf Kagami een schouderklopje. 'Komt wel goed Gin, ze maken elkaar gewoon af,' zei hij grijnzend.
Toen Oboto klaar stond, pakte hij zijn tonfa's en wees hij naar Akira. 'Dames eerst.'

Akira zuchte diep. 'idioot' Met een kleine snok liet hij zijn klouwen tevoorschijn komen en vormde hij van zijn schaduw zijn vleugels. van zijn staart werd het bot vlijmscherp en vormde nu een soort van soepele zwaard. Boven zijn klouwen schoten botten tevoorschijn die meer op messen leken. Zijn tanden werden groter en zijn blik kreeg een moordlustige uitdrukking. Zijn glimlacht werd van speels naar vals. Dit zou Oboro niet lang overleven. Lichtjes verschoof hij met zijn hiel en schoot toen plots naar voor. Met zijn klouwen scheurde hij door het vlees van Oboro's armen en vloog over hem heen om daarna in zijn ruggegraat te doorboren.

Oboro gaf Akira een harde kaakslag en sloeg hem zo van zich af, letterlijk. Hij zelf sprong een stuk naar achteren en voelde nu pas de helse pijn door zijn armen heen gaan. Maar hij moest doorvechten, ze waren ten slot net pas begonnen.
IJspegels verschenen een paar meter boven Akira zijn hoofd en schoten met een bloed vaart naar beneden.
Kagami stelde zich met een ruk recht en wilde tussen de twee dazen in springen, maar werd terug aan haar arm getrokken door Hakoro. 'NANDE HAKORO!?' riep ze kwaad. 'Als je Oboro nu stopt, zal er ik weet niet wat met hem gebeuren,' - 'Hoor je wel wat je zegt? Die twee maken elkaar nog af! En als Oboro Akira af maakt krijg ik geen geld, dat is nog het ergste,' zei ze en ging mokkend weer zitten. Hakoro had wel gelijk, maar alsnog...

Akira nam controle over het ijs en liet ze net op tijd stoppen. Nog geen 5 cm van zijn gezicht weg waren ze tot stilstand gekomen. 'nene, oboro. Je maakt haar onrustig' zei hij met een speelse glimlach en kwam weer overeind. Het ijs liet hij om zijn arm cirkelen. Botten uit zijn eigen lichaam klampten zich er aan vast en maakten alles sterker maar vooral scherper. Met een krachtige snok vloog hij op en nam snelheid aan. Dit keer zou hij gewoon dat hoofd van hem doorboren en hoefde hij die mooie praatjes niet meer te horen.

Dat was het, Kagami kon er niet meer tegen. 'Oké, that does it,' zei ze en schoot op de twee af, zonder er echt bij na te denken. Vaag hoorde ze geschreeuw achter zich van de jongens, dat ze roekeloos was en zichzelf zo van kan zou maken, of iets in die richting, maar ze luisterde niet. Ze wist hoe ze dit stop kon zetten.
Snel en behendig schoot ze tussen de twee. Voor Akira liet ze een muur van vlammen oplaaien, zodat het ijs zou smelten en hij niet verder kon. En Oboro duwde ze gewoon een paar meter verder weg, zodat hij buiten gevaar zou zijn. Daarna trok ze haar Masume en hield ze die beschermend voor zich, voor het geval dat. 'Oké, ik ben het zat, Oboro gaat nu maar aan de kant zitten en ik vecht in zijn plaats. En ik wil geen grote bek hebben,' zei ze nogal pissig.

Akira stopte abrupt en zag hoe vlammen bedreigent voor zijn neus kwamen rond dansen. Het ijs om zijn arm smolt weg waardoor je alleen nu nog maar zijn botten uit zijn arm zag steken. Dus Kagami wilde vechten? Oboro zijn hoofd was gered.

Kagami deed haar riem met haar wapens af en gooide hem richting Oboro zonder hem een blik toe te werpen. Daarna liet ze haar Masume weer in de schede glijden en gooide ze die ook richting Oboro.
'En om er nog een schepje bovenop te doen, zal ik voor de rest van de dag doen wat je zegt als je wint. Maar, ik mag 3 keer weigeren,' zei ze en keek hem zelfverzekerd aan. 'En ik zal voor zo lang het kan niks meer gebruiken dan brute kracht en zal het hele gevecht lang geen wapens gebruiken,' zei ze en streek met haar hand door haar haren.
Misschien klonk het nogal dwaas en roekeloos. Dat was ook wel zo, maar ze moest toch op een bepaalde manier overtuigd over komen toch?
En ze was niet bang dat Akira haar vreselijk zou toetakelen. Dan had hij dat wel gedaan toen ze achter hem aan zat, toen het donker was.

Akira lachte vermakelijk 'zelverzekerd zoals altijd Kagami,... maar weet dat die dwaasheid je vroeger altijd liet verliezen' Hij had eerst vriendelijk zitten glimlachen maar die glimlach was verdwenen en had plaats gemaakt voor een kille seriuuse blik. De vlammen die nog steeds tussen hen in stonden bevroren en veranderde in ijspegels die zich allemaal op Kagami richte. Zonder aarzelen liet hij ze op haar afgaan. Net zoals een draaikolk cirkelde ze om haar heen. Eerst was het niet ver maar ze kwamen steeds dichterbij tot wanneer ze amper 5 cm ver weg van haar waren. Terwijl dat gebeurde liet hij zijn botten weer op zijn normale plaatst terug gaan. Het ijs begon zich aan te vriezen aan haar huid en kleren. aan haar voeten was er ondertussen ook al lang ijs komen omhoog kruipen zonder dat ze het wist. Maar nu zou de kou toch al moeten duidelijk worden. Hij zou haar geen pijn lijden, alleen maar gevangen zetten en zijn overwinning in haar oor fluisteren.

Kagami deed niets meer dan stil staan en een beetje toekijken, met een kleine glimlach en een doffe blik in haar ogen. Hij dacht dus dat hij weer zou gaan winnen, net zo makkelijk als vroeger? Pff, hij leefde zowat in het verleden.
Ze kou prikkelde goed door tot het diepste van haar vlees. Maar vuur won het altijd van ijs. Een kleine grijns verscheen op haar gezicht, waarna vlammen langs haar lichaam oplaaide en het ijs langs haar lichaam liet verdwijnen, als sneeuw voor de zon.
'That's it?' vroeg ze teleurgesteld, sprong naar achter, lande op één hand en maakte een draai trap richting Akira. Ze maakte zulke gekke bewegingen, dat het haast leek alsof ze geen botten in haar lichaam had.

'heb je dat danstalent van je met je vechtstijl gemengt? leuk...' Maar echt zin om het te bekijken had hij niet. Hij flitste vooruit en greep gewoon abrupt haar beide enkels vast. Hij vloog razentsnel omhoog. Hier was de wind veel te hard aan het waaien voor haar vlammen een kans te geven. Maar zijn ijs daarentegen. Hij liet haar los zodat ze zelf mocht gaan vliegen.

Kagami liet zich gewoon vallen en lande netjes op haar voeten. 'Waar ben je mee bezig? Net had je geen problemen met je botjes en dat snij werk van je, ben je bang of zo?' riep ze verveeld omhoog, klapte haar vleugels uit en schoot omhoog de lucht in. Veren van haar vleugels werden scherp als mensen en schoten met een enorme vaart recht op Akira af. Een paar zouden hem toch wel moeten raken.

'naah, wou gewoon het level wat hogerop brengen.' Zijn armen en staart liet hij bescherment voor zich hangen. Flinterdunne lapjes bot schoten uit zijn huid en haakten zodanig inelkaar tot ze een schild vormden. Het vormde volledige bescherming en liet de mescherpe veren afkaatsen. 'mijn beurt weer' zei hij speels en vloog opeens recht op haar af. Hij balde zijn hand tot een vuist en liet zijn bot er kaarsrecht uit komen. EEn armlengte van haar weg pakte hij haar haar vast snokte haar naar achter en hield dat bot voor haar hals. Zijn staart dat meer op een soepele zwaard leek gleed met het hoekig epunt over haar been waardoor er een kleine kras in kwam. Alsof hij gewoon in wat boter sneed, hééél zachtjes.

Kagami voelde hoe het mes langs haar been heen gleed alsof ze van papier was en beet nijdig op haar tanden. Ze wilde naar haar Eagels grijpen, maar het schoot haar weer te binnen dat ze beloofd had zonder wapens te vechten.
Dus wat nu? Als ze vuur zou sturen, zou hij haar keel eerder doorsnijden dan zij hem brandwonden kon bezorgen. Op het moment zat ze dus even zonder mogelijkheden of oplossingen. Dus wat moest ze nu doen? Opgeven?
Ze vloekte binnensmonds tegen zichzelf. Waarom was ze altijd zo roekeloos met gevechten? daar had ze toch al genoeg van geleerd in het verleden?

'nu Kagami,' Hij prikte zijn bot wat harde tegen haar hals waardoor een zuivere druppelbloed naar beneden viel. 'zeg het met jouw stem dat ik de winnaar ben en dat je alles zult doen wat ik je opdraag de komende 24 uur' Hij wilde haar door vernedering sleuren. Een straf dat ze hem het plezier had ontnomen om Oboro's hoofd niet te doorboren.

Kagami slikte even hoorbaar en voelde hoe haar bloed zich een weg naar buiten gevonden had. Ook al was het wondje klein, hij prikte en irriteerde flink. 'Hoezo? Ben je te dom om dat zelf in te zien en hardop te kunnen zeggen?' siste ze kwaad, maar ook vernederd. Dit was dus waar echte schaamte voor stond hu? Het voelde vreselijk aan. Vurig hoopte ze dat dit de laatste keer was dat ze dit gevoel meegemaakt zou hebben.

'just say it Kagi, is het dan zo moeilijk om een nederlaag toe te geven?' Hij gleed deze keer met zijn bot wat meer naar haar hals. Hij zag haar rebelsheid in haar ogen glinsteren maar hij zou het wel weten te kleineren. Hij voelde hatende blikken prikelen onder hem maar nu voelde het alleen maar heerlijk aan.

Nog even bleef Kagami kwaad op haar tanden bijten, maar gaf toen uiteindelijk met tegenzin toe. Dan kon ze het maar beter zo trots mogelijk vertellen, in plaats er zo moeilijk over te doen. Dat zou hij alleen maar leuker vinden.
'Goed, ik, Kagami Nasume, geef me hierbij over aan Akira Morugi en verklaar hem de winnaar van dit gevecht. Ook betekend dit dat ik voor 24 uur lang zal doen wat hij zegt, op 3 dingen na, naar mijn eigen keuze,' probeerde ze zo hoffelijk mogelijk te zeggen. 'Nu blij?' siste ze kwaad er achteraan.

Akira schoot in de lach en lande op het dichtsbei zijnde dak waar hij tevreden op ging zitten. Vol valsheid en voldoening wisselde hij blikken uit met Oboro. 'ne, Oboro. Heb je een oogje op Kagami?' Even liet hij zijn blik naar Kagami glijden en toen weer naar Oboro. Ze zou weigeren, dat was bijna zeker. Als dat gebeurde zou Oboro gekwets zijn. Als ze toestemde dan zou het gewoon zijn ego strelen dat ze braafjes deed wat hij zei.